De oase

Doorklieft door strijd en pijn,
leeg, op en moegestreden
Leidde Ú me uit de woestijn,
verhoorde ál mijn gebeden

Voorbij, die verloren dagen,
ik ben nu waarlijk vrij
U hielp mij m’n juk te dragen,
het rust niet meer op mij
 
Wonden uit m'n verleden,
ik bracht ze naar het kruis
Heb ze allen aan U gegeven,
zodat ‘t niet meer in mij huist
 
Bevrijd uit verstilde eenzaamheid,
’t rulle zand, de striemende wind
Kom ik weer in Uw aanwezigheid,
omdat U mij koestert als Uw kind