Zondenlast

Papa, mag ik bij U komen zitten?
Ik ben gevallen, uitgegleden in een plas.
Mijn knieën liggen beide open.
Mijn armen zijn geschaafd
Ik dacht; ik kan nu zelf wel lopen
En ben er flink op doorgedraafd
Toen gleed mijn voet van het door U gewezen pad
Het resultaat is hier; ik moet in bad!

Ik voel me vies en kan eigenlijk Uw kamers niet betreden
De vloeren, deuren en Uw kleed heb ik met mijzelf besmet
De bagger en het bloed zit aan Uw lakens
Ja zelfs de deurkruk is nu flink bevlekt

Kom hier Mijn kind! Ik doe je wel in bad.
Ik zal je zuiveren van elke korrel stof
En in Mijn water zuiver ik je schuld
Ik breng de glans terug op al het mat en dof
Ik ben niet anders dan de afgelopen week
toen je stralend voor me stond te zingen.
Mijn liefde heeft niets daarmee te doen
Ik heb geen gedachten om je uit te wringen
Of je te verwerpen als een oude schoen.

Nee. Ik ben God! Mijn liefde is zoals Ik ben.
Ik kijk naar jou Mijn lieve kind door al jouw moeite heen
Ik zie je vechten met de grenzen
die voor jouw welzijn zijn gesteld
Ik zie je boksen met omstandigheden
die soms jou in je wandel velt.
Kom hier Mijn kind,
laat Mij je dragen totdat je loopt waar Ik jou zend.
Totdat je sterk en met behagen
je steeds vrijwillig tot Mij wendt.

---
Zondenlast kan het zo moeilijk maken je tot God te keren.
Ik heb ervaren dat Hij nooit veroordeelde als ik mijn schuld aan Hem beleed.
Daar kan ik wat van leren.