Vergelen alle foto’s
in mijn hoofd of
zijn de belangrijkste
voorzien van ezelsoor
worden ze wazig zodat
ik niet scherp meer zie
vergaat de glans of zet
de matheid niet meer door?

Weet ik nog wie bij wie hoort
het hoe en waar, waarom
en begrijp ik nog wat ze
allemaal voor mij betekenden.
Hoe we lachten, huilden,
keken, wezen, verwonderden,
samen liepen, vroegen,
praatten en hebben gebeden?

Als ik niet meer terugkijk
bij mijn laatste snik
zie ik hemelse vrede
in een ondeelbaar ogenblik
voor eeuwig vastgelegd:
Het beste perspectief
met het mooiste licht.

Klik.