Een voettocht

Een voettocht vol gevaren,
een rugzak met wat proviand,
zo trekken wij hier voorwaarts
op weg naar het beloofde land.
Gearmd met een geliefde
of door het lot geheel alleen,
gaan wij langs veel obstakels
naar het beloofde thuisland heen.

Soms gaan we struik'lend verder,
het pad door velerlei versmalt.
We voelen ons verlaten
terwijl de avond langzaam valt.
En toch verschijnt ook zonlicht
dat elke wolk opnieuw verdrijft.
De eb en vloed van 't leven,
zij zorgen dat de kringloop blijft.

En als het doel in zicht komt,
de rugzak stil wordt afgedaan,
zien wij de poort geopend,
waardoor we eind'lijk binnengaan.
Dan leegt God onze reistas
en hopelijk Hij tot ons zegt:
"De schat is toch vermeerderd,
die Ik er eens heb ingelegd!