Is Hij te omvatten, te begrijpen,
in een hokje te stoppen?
Hij, de Ene, van alle tijden.
Geest, God, Jaweh.
Hij die erbij wil zijn, in de chaos van de tijd?
Hij is het die mij draagt als op adelaarsvleugels,
die me opvangt als ik val.
Die knielt als ik weiger te buigen.
Die mij ziet zoals ik ben.
Hij kent mij, doorgrondt mij.
Hij laat me grazige weiden zien
en laat mij de keus of ik vrucht wil dragen of niet.
Hij zoekt me, verbaast me.
Hij roept me, spreekt tot me.
Horen kan en wil ik Hem niet altijd,
Mijn gehoor is te klein, mijn geloof
weerbarstig.
De Sterke, de Machtige
naar wie ik toegroei.
Nodigt me uit aan Zijn tafel,
die Hij deelt met ontelbaren.
Hij is de Ene!
.