Wie zal het Woord ontnemen,
gegeven in mijn brein ontstaan
als strijdbaar voelbaar leven
waar ik ooit heen wil gaan.
Mijn hoop te blijven volgen
hetgeen mijn deugd steeds voedt
wat eens in mij is geboren
en mij voor val behoedt.
Wat is dan toch de onrust
die mij drijft in het ongewis
als schip naar vreemde kusten
naar vaste wal die ik mis.
Waai dan wind in de zeilen
waar ik ooit heen wil gaan
geef mij de rust van het heil
dat voeten op vaste wal weer staan.
Niemand ontneemt het Woord
Hij is voor mij de gestreden strijd
de Hoop eens in mij geboren
die mijn innerlijk steeds verblijdt.
