Dikwijls voel ik mij terneer geslagen
door menselijk ongeloof
waardoor verwachting en hoop vervagen
temperen de vlam van het geloof
 
alsof het fundament van leven
zijn laatste kracht verliest
het hier en nu duurt slechts zo even
als men alleen voor zichzelf kiest
 
dan zie ik slechts het wereldleed
hoop op aardse kracht gevestigd
verdriet dat de mens zichzelf aandeed
in ellende en dood bevestigd
 
ik geloof in hoop die daar boven gaat
en waar wij zien aan het eind der baan
gelofte die vast in het kruisteken staat
als wij straks Zijn koninkrijk binnengaan.