De Gemeente....een ark!

De samenkomst was nog maar net begonnen,
we zongen koren....en de stemming was erin.
Muziek en zang, en sprekend van het wonder
dat God, het kruis hier zelf eens onderging.

Toen kreeg 'k van boven plots een helder teken,
ik zag een röntgen-foto duidelijk en klaar.
Het was een borstbeeld, ribben, stevig saâmverbonden,
en verder was het grijs en donker daar.

Ik keek naar 't beeld, we zongen samen verder,
en even kneep 'k mijn ogen stevig toe.
Toen kwam daar plotseling, als door een hand bewogen
een groot en helder glanzend licht naar toe.

Het was een toorts, geweldig, vurig brandend.
Het was een licht, het zocht die borstkas op.
Het plantte zich  daarin, 't geheel was nu één lichtbron,
en 'k vroeg mij af:  "Mijn God, waar lijkt dit op ?"

"Heeft iemand in de zaal misschien een ziekte bij zich ?
Gaat U personen soms genezen,  Heer ?"
En vriendelijk sprak een stem, die niemand hoorde:
"Kijk om je heen, dit doe Ik en nog meer !"

"Die ene  borstkas is een duidelijk teken,
van de gemeente Gods, die wonderlijk gebouwd,
zich tonen gaat in deze donkere wereld....
en Ark zal zijn, de Ark van Gods behoud !"


Zó zal dus in de eindtijd Gods gemeente wezen:
een helder licht, waarvoor het duister zwicht.
De borstkas eerst nog leeg, maar God ontsteekt de brander,
en éénmaal is de wereld alleen door Hem verlicht.

Sla mensen dus vertrouwend de ogen op naar  boven.
God is met ons.....Zijn kerk houdt eeuwig stand.
Schud al het kwaad af, dat u zou weerhouden:
Gelovig voorwaarts...... Samen!  Hand in  hand !


(Efeze 3 : 20,21 )