Heeft de kerk toekomst?

Voor ons in de kerk
zit een jong gezin.
Het kindmoment begint,
kom maar, die korte zin...
Ze rennen blij naar voren,
het lied is al bekend,
daar staan ze vol verwachting
uitziend naar dit moment.

Ze kennen elkaar van de kerk,
vanaf de oppasdienst,
er is herkenning onderling,
ook ouders zijn bevriend.
Het is het fijnst als elk er is,
er is gemoedelijkheid.
Ontbreekt iemand, die wordt gemist,
je wilt elkaar niet kwijt.

Er komen steeds gezinnen bij,
gezelligheid trekt aan,
Ze huppelen de kerk weer in
en schuiven vrolijk aan,
tonen de ouders trots hun werk,
die prijzen wat ze zien,
ook zij hoorden een fijne preek,
het sterkte bovendien.

De zegenbede aan het slot
is voor ons allemaal,
de kleinsten uit de oppasdienst
wacht hier een warm onthaal.
Gezegend door Gods vrede
is er veel vreugdeglans,
of de kerk nog toekomst heeft?
Ik geef het grote kans!