Alleen met kerst

Tien uur, kerstavond,
het is donker buiten,
het is wat je noemt: ‘Waterkoud’.
Het motregent zacht,
en achter de ruiten,
zit zij heel eenzaam en oud.
De kerkklokken luiden:
‘Gods Zoon is geboren’.
Ze luistert, maar ’t maakt haar niet blij.
Ze denkt aan haar man,
die ze net heeft verloren.
Hij is er met kerst niet meer bij.

Vroeger, ja vroeger
ging zij naar de kerk
het hele gezin ging dan mee.
Haar man kwam dan altijd
bijtijds van zijn werk.
Dat is nu volledig passé.
De kinderen hebben
met kerst eigen plannen
Ze zijn naar een warm land op reis
Of gaan met ‘t gezin
bij een kerstshow ontspannen
de holiday show op het ijs.

Tien uur, kerstavond,
ze zet de tv aan.
en denkt aan de kerst van weleer
Wie van de kinders,
die hun eigen weg gaan,
denkt nog met Kerst aan de Heer?
Dan zingt een koor:
‘Op U blijf ik hopen,
verlos mij van mijn bange pijn’.
Het lijkt meer dan toeval,
het maakt haar hart open.
‘Met kerst zal zij niet eenzaam zijn’.