Hé, een roodborstje
komt fantasierijk
tikken tegen het raam.

Waarschijnlijk ziet het
slechts zichzelf staan, maar
het heeft iets magisch.

Ook iets tragisch eigenlijk.
Het wil zichzelf verjagen
in een spiegelend territorium.

Verjaag ik als mens eveneens
die Ene hartenklop, door Jezus
voor mijn deur te laten staan.

Stuur ik Hem telkens weer,
rechtsomkeer, zodat Hij nooit
uit mijn graftombe kan verrijzen.

Om als Redder geboren te worden
in een kribbe van stro.
O, zo ontvlambaar en teer.

Hé, het roodborstje is er weer.
Het legt een doorn uit de kroon
van Christus neer en vliegt weg.

2020



-

Reacties mogelijk gemaakt door CComment