De stal

Het is alweer de hoogste tijd
de kerststal uit te pakken.
’k Had hem op zolder neergelegd
in grijze plastic zakken.
Het wordt zo stoffig allemaal,
zo’n stal met al die dieren
en kerstfeest wil je toch als’t kan
in alles waardig vieren!

De herders en de wijzen zijn,
door vloeipapier beveiligd
en keurig op hun rug gelegd,
gelukkig niet ontheiligd.
Alleen de ganse beestenboel
heeft breuken opgelopen.
Ik moet beslist dit jaar een os
en nog twee ezels kopen.

Staat eind’lijk alles uitgestald
en wil ik licht ontsteken,
bemerk ik dat Maria en
het Kindeke ontbreken
en welke plaatsen ik ook zoek,
ik vind alleen nog dieren
en berg de kerststal treurig op.
Zó is er niets te vieren!

’s Nachts droom ik van een stille nacht
met herders op een weiland,.
waar men uitbundig kerstfeest viert,
alleen wel…zonder Heiland!
En als ik ’s morgens weer ontwaak
bekruipt mij één verlangen
om als het grote feest er is,
dat Kindje te ontvangen!

Het kerstfeest wordt zo vaak gevierd
met uiterlijke dingen
en velen zelfs nog ”Stille Nacht”
of van de herders zingen,
maar Jezus is volkomen zoek,
die ligt heel diep verborgen.
Toe, lieve mensen, zoek nog eens,
misschien vind je Hem morgen!