Zacharias

Het lot wees naar de priester wiens tijd al voorbij leek
Trouw had hij de Heer levenslang gediend, dag na dag
Geschrokken keek hij op, zijn oude gelaat werd bleek
Dat ik de Heer op mijn leeftijd nog zo dienen mag.

Het volk staart mij na, klaar om het gebed te bidden
Alleen sta ik daar voor mijn Heer in het heiligdom
Op het altaar leg ik het reukwerk in het midden
Ik prevel mijn gebed, maar lijk dan plotseling stom.

Want daar staat een afgezant van de Heer en hij zegt:
Jullie krijgen een zoon, teken van een nieuw begin
Een bode Gods die Zijn pad duidt en verbanden legt
Johannes moet hij heten, voortrekker naar Gods zin. 

Vertwijfeld , verbijsterd kijkt Zacharias voor zich uit
Ouders op leeftijd zijn jong vergeleken met hem
‘Hoe kan ik weten of dat waar is’, klinkt zijn stem luid
Als teken van God verliest hij maandenlang zijn stem. 

Mijn leven is voorbij, maar Jaweh gedenkt mij toch
Mijn God maakt een nieuw begin in mijn laatste dagen
Zijn trouw en kracht zijn groot, onverwacht raakt Hij mij nog
Ook Elisabet die onze toekomst mag dragen.

Dus weet: je leven is nooit voorbij, Hij denkt aan jou
Je Vader vergeeft en schenkt je steeds een nieuw begin
Zijn kracht is groot, Hij beloofde ons zijn eeuwige trouw
Gaf een toekomst met het licht van kerst dat ik zo min.