Mijn kerstster
beroemt zich niet
op natte voeten
en dit doet haar
stampvoeten!
Ze beschikt niet
over een mond
om mee te praten,
toch kan ze
het buitelen
niet laten.
Wanneer ik wend
mijn blik opzij,
legt zij steeds
een blad erbij.
’t Dressoir vol
verwelkt groen
kan niet aan
mijn verwachtingen
voldoen.
Nu rest alleen nog
de rode bloem,
die me vertedert
vooraleer
ik inzoom.
“Het gras verdort, de bloem valt af,
maar het Woord van de Heer
houdt EEUWIG stand.”
(8 januari 2010)