In mensen welbehagen

Ik kan maar weinig woorden laten horen,
want waar vinden we nu het licht?
Eens is er een kind geboren,
een ver onwerkelijk bericht.
Het lijkt zo donker in de nacht.
De onmacht is zo kil en ver.
Maar misschien, als ik 't niet verwacht
zie ik opeens een heldere ster.

Dan zal de nacht gaan lichten,
zal ik de engelen weer horen.
Herinner ik nog vergezichten,
dat in de nacht ook Jezus is geboren.
Dan mag ik met de engelen zingen:
"Ere zij God, in mensen welbehagen.''
Schijnt ook het licht op fijne dingen,
Jezus heeft het duister weggedragen.

Heer, laat me dat niet vergeten,
en in het duister steeds laten weten.