Kerst tussen bommen

Kerst terwijl de bommen
vallen op je huis en jij
doodsbang schuilt
in de hoop dat jij wordt gespaard,
als het oorverdovend lawaai stopt
zie je dat waar je eens woonde
slechts een ruïne overbleef
een onbewoonbaar restant van steen
waar je gister nog sliep
maar het leven doet zich gelden
dus je staat op en zoekt naar
een herinnering tussen het puin
je huilt terwijl je zoekt
en in wanhoop tot God roept

je weet het is Kerst
en eens, echt, eens komt het goed
maar nú lijkt er niets meer
van waarde te zijn
nú ben je kwaad en voel je pijn
waarom is de lucht zo blauw
waarom zingen de vogels
onbewust van bommen en kogels
je zakt ineen, bezeert je knieën
maar je voelt het niet
je voelt enkel pijn en verdriet

de Heiland Hij kwam ook voor jou
Hij ziet jou liggen, gebroken,
Hij komt naar je toe buigt zich naar jou
Hij droogt je wanhopige tranen
en ziet wat oorlog doet
met Zijn schepping en kinderen
hier ligt een mens,
voor vallende bommen
een doelwit zonder waarde,
maar niet voor Hem, Hij omarmt, verwarmt,
geeft hoop en liefde
straks is alles hersteld, alles wat zo griefde


maar nú, nú huilt ook Hij …