Kerstavond

Lopend door de straten,
op een stille kerstavond
kaarsen voor de ramen en verlichte kerstbomen.

Denkend aan de vele duizenden mensen
die dit niet kennen,
misschien in oorlog, een ziekbed, in eenzaamheid, vul maar in.
Wat missen zij?
De koorzangavonden, door verenigingen uitgevoerd?
De kerkdiensten overvol?
Restaurants, overbezet?

En wij?
Wij worden verzadigd met dit alles:
een 'sfeertje kweken', een paar dagen per jaar,
even 'vrede', schijnbare 'vrede', 'even uit de sleur'.
Blijkbaar kunnen wij dit niet op de 'gewone dagen'.
We hebben 't dan te druk.
Misschien geen oog voor die 'vrede'?

Al lopend kijk ik een woning binnen:
een oude vrouw zit alleen in haar stoel;
een kaarsje brandt voor het raam,
verder niets.
Een vrouw alleen?

Denkend aan al die duizenden mensen,
veraf... en toch dichtbij!
Denkend aan al die mensen met hun 'sfeertje'
Denkend aan al die mensen met hun 'vrede',
'schijnbare vrede'.

Ergens, lang geleden werd Hij geboren in een herberg.
De Vrede, onze Vrede.
En zij noemde hem� Jezus.

Cees van Wijgerden