Als het “Ere zij God” niet meer klinkt,
en als wie gelooft dit niet zingt,
als een dichter Gods Zoon niet eens noemt,
waarvan oudsher het Kerstfeest steeds roemt.

Maar het Licht van de Kerst wordt gedoofd,
niet getuigd wordt van wat men gelooft,
slechts ’t romantische plaatje
van de stal wordt beschreven,
niet genoemd wordt
de Heer van Het Leven.

Het “gevoel” dat de Kerst geeft volstaat,
en niet wordt gezegd,
waar het werkelijk om gaat,
dat Gods Zoon tot ons heil is geboren,
gaat de Vreugde en Blijdschap verloren.

Laat de wereld Gods Licht toch niet stelen,
blijf gelovig Gods Genade meedelen,
dank vol eerbied en liefde
voor ’s Heeren erbarmen,
voor Gods Zoon,
laat die Kerst u verwarmen.

(Geschreven n.a.v. een kerstoverdenking in mijn omgeving
door gezamelijke Christelijke gemeenten als uitnodiging tot Kerstvieringen,
waarin God de Vader en Jezus Chrisus niet wordt genoemd,
maar "het kerstgevoel" en de kerstfiguren centraal staan.)