Dromend van het Licht
dat ons mensen zoekt.
Het Kleine in een voederbak,
dat onze harten openbreekt
en ons van warmte smelten doet.
Wie is als Hij, die zich in wijsheid openbaart.
Wie gaat zijn weg met ons
en als wij dwalen, als een vriend,
ons met lijf en leden spaart.
Wie is Hij in de hektiel van alledag;
wij op ons enkelspoor
naar meer en snel bevrediging,
omdat het "ik" toch ook wel mag?
De Koning van ons leven.
De Roepende in de woestijn!
Maar is het ons gegeven
om mens als Hij met anderen te zijn?
Kom Kind.
Raak ons aan en splijt ons open.
Geef ons een hart dat u verstaat,
zodat we ook anderen horen.
We staan met handen vol en toch verloren.
Totdat de wereld voor ons open gaat!