Kostbaar als een diamant

Mijn leven is kostbaarder
dan de duurste diamant
kom ik ooit in 't ziekenhuis
mijn leven ligt in een mensenhand.

Waar is nog plaats voor mij
mijn hele levenlang gezwoegd, gewerkt
mijn leven wordt ingekort
want de middelen zijn beperkt.

Nu ik grijs en ouder wordt
ben ik niet gezien, niet bemind
ik ben hulpeloos en kwetsbaar
wordt behandeld als een kind.

O, God ik zou van angst vergaan
als U niet aan mijn zijde stond
Uw armen om mijn schouder sloeg
in mijn weerloosheid, bij U genade vond.

Alles waarop ik bouwde
kromp als een mosterdzaad ineen
als ik niet op U vertrouwde
was ik hopeloos alleen.

Toen de nood het hoogst was
nam U mij op in Uw erbarmen
U bracht mij veilig thuis
ontwaakte in Uw liefdevolle armen.


Ouderen worden meestal goed verzorgd.
Er zijn uitzonderingen, daarom dit gedicht.