Om stil van te worden

Moest het zo gaan, mijn Heer,
dat U kwam in eigen persoon
terwijl U een koning bent,
maar een kribbe koos als troon?
 
Ging het dan zo slecht met ons,
waren wij echt zó verloren,
dat U in zo’n simpele stal, in
Bethlehem werd geboren?
 
Was het daarom, mijn Heer,
dat U in vernedering en pijn
in alles aan ons gelijk werd
en zelfs wel slaaf wilde zijn?
 
Och Heer, waren wij het niet
die U met vereende krachten
aan dat kruis nagelden
en U minachtend uitlachten?
 
Want wij hadden het verdiend,
wij, in hoogmoed, onvoorspelbaar.                                            
Kwam U daarom naar ons toe
opofferend en betrouwbaar?
 
Zag U onze moedeloosheid,
onze haat naar U en naar elkaar
die niet te overwinnen waren?
Stond daarom die kribbe daar?
 
Wat hebt U veel gegeven, Heer.
Woorden schieten dan te kort
Onverdiende genade schonk U
waar ik heel stil van word.