het gonst van de mensen
handelaars en marktkooplui
schreeuwen hun wensen
daartussen loopt een jong stel
met hun pasgeboren kind
schuifelen mee in de massa,
niemand die hen bijzonder vindt
mensen in beslag genomen
door hun alledaagse zorgen
hebben weinig oog en tijd,
denken aan hun eigen morgen
kijk, daar staat een ouwe baas
dag in, dag uit te wachten
onopvallend aan de kant
kent niemand zijn gedachten
ineens verandert zijn gezicht
gaat huilend voor het drietal staan
intens voorzichtig pakt hij het kind
en drukt het stralend tegen zich aan
de ouders kijken vragend toe
en horen de prevelende man:
"met eigen ogen heb ik U gezien,
zodat ik in vrede sterven kan"
in de kerstdrukte van vandaag
vermijd je misschien onbewust
de ontmoeting met het Kind
dat vrede geeft en diepe rust
