Zoals het Vredeskind

De man met
zijn tikkende houten been
die lang geleden
uit de drukke stad verdween
huisde in een oeroud stulpje
overgroeid met hangend mos.
Goed verborgen, aan de rand
van het immer groene naaldbos.
Zo helemaal alleen is hij gestorven.
Een jogger in de morgenstond
vond hem buitenshuis
bedolven onder de dennenappels.
Niet klein, maar oud
net in een kribbe van hout.
die man kwam voor eeuwig thuis
op dezelfde wijze waarop
het Vredeskind in de wereld kwam.
Niet als een voorname man
maar volkomen ontluisterd
van praal en pracht in
een ijskoude winternacht.