Aan de voet van de heuvel

Na een loodzware tocht van lijden
zweette hij bloed en tranen
hijgend en uitgeput
sjouwde Hij nog zijn zware kruis
de heuvel op

aan de voet van die heuvel
twee wenende vrouwen
in zware rouw gehuld
de moeder van haar geliefde zoon
de leerlinge van haar geliefde meester
zagen hoe Hij met zware touwen
geboeid werd aan ruwe balken
en de soldaat die Zijn handen en voeten
met scherpe spijkers doorboorde
toen een schorre kreet
viel uit zijn mond:
" Vader vergeef het hun, ze weten niet wat ze doen"
met de doodshuiver op zijn lijf
vroeg Hij voor de beulen om erbarmen
geen enkel verwijt...
de duisternis overwon het licht
het werd nacht
het bloed druipte uit Zijn wonden
en kleurde de aarde rood
waar de rozen van liefde eeuwig bloeien!