Die vrijdag

Zijn blik:
een ogenblik van
blauwe bloemen
waar ik had willen
zijn met woorden
zachte wartaal

Alweer hoor ik in
bitter kruid
de hanen kraaien
wie Hij magie
van woorden gaf
spreken Hem
dood als toen

Nog
houdt hij
de armen open
en duurt de honger
innigheid