Het is volbracht

"Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?"
De smartelijke kreten galmden door het heelal,
de hemel zweeg en huilde,
om Hem die was en is en komen zal.

De engelen bogen diep hun hoofden,
bij de aanblik van dit immense leed,
Hem die zij aanbaden en loofden,
die nu om eeuwigheids zaken streed.

Tranen stroomden uit Gods ogen,
bij het zien van Zijn eigen Zoon,
maar God had met ons zóveel mededogen,
daarom droeg Jezus onze straf en loon.

Opnieuw klonken daar Zijn kreten,
maar nu overwinnend en met kracht,
met laatste inspanning galmde het door de kosmos:
"Het is volbracht, het is volbracht!"