Paaszaterdag in Oekraïne

Heer Jezus,

De tuin rond Jouw graf
is als een doolhof
vol herinneringen...

Het is vervuld
van een stilte van eeuwen,
bewoond door dode zielen,
uit een ver verleden
en een pijnlijk heden.
In Oekraïne ontdekten zij
de wrede taal van
brutaal geweld.

Heer Jezus,
hoe zullen wij Pasen vieren?
Het "Goede vrijdag"leed
duurt eindeloos lang...

Een vreedzaam dorpje...
Tot soldaten kwamen
met jeeps en tanks...
Een macabere stilte
lieten zij achter...

Er bleven de roerloze
getuigen van de gruwel.
Doden op de straten,
handen op de rug gebonden.
Fietsers met boodschappen
op de grond.
Lijken, begraven in de tuinen.
Een roze pantoffel
in een massagraf.
Handen met roodgelakte
nagels.
Afgerukte oorbellen.
Een afgeschoten been.
Blauwe vingers.
Fietsers, liggend in de modder,
met warme handschoenen.
Sinistere folterkelders,
waar het gekrijs verstilde
in eenzame muren.

Laat ons de dodenstilte
vullen met woorden...

Een vreedzaam dorpje...
De soldaten zijn vertrokken.

Laat ons de dodenstilte
vullen met gebeden om vrede.
Dat niemand nog moet rouwen...

Heer Jezus,
waar woont nog vergeving?
Onze verbijsterde zielen
luisteren naar verdwaasde
overlevenden, die - in tranen - 
uit hun kelders en huizen 
komen.
Laten zij de dodenstilte
vullen met hun getuigenissen.

En de doden?
Rondom Jouw graf geschaard,
kijken zij ons aan
en zeggen tot
Rusland en Oekraïne:
"geef elkaar de hand,
Opdat jullie elkaar verlossen
uit deze doolhof
vol angst en pijn.
Sta op en ga samen verder."