Stille zaterdag

Daar sta je dan, met schreiend lege handen
en met een hart vol ongeloof en dof verdriet,
met ogen die van schaamtetranen branden
en met een schuldgevoel, omdat je Hem verliet.
Drie jaar lang wilde je niet van Zijn zijde wijken,
volgde je Hem het liefst van stap tot stap,
maar toen je de kans kreeg om te laten blijken
wat je verstond onder discipelschap
vluchtte je bang bij Hem vandaan.

Ze namen Hem wreed gevangen,
hebben Hem aan 't kruis gehangen,
maar jij hebt er niet bij gestaan.
Daar zit je nu, met hen die ook gevlucht zijn.
Die, net als jij, in Zijn spoor hebben gewandeld,
die ook vol zitten met angst, met schuld en pijn,
omdat ze net zoals jij hebben gehandeld.
Daar zit je dan, doodsbang en zonder te weten
hoe ’t verder moet, nu Hij Zijn leven heeft afgelegd.
Beste discipel, je bent gewoon vergeten
wat Hij over Zijn dood en opstanding heeft gezegd.
Je hebt het horende wel gehoord, maar niet verstaan.
Nu ben je nog ziende blind, horende doof.
Morgen zullen je ogen en oren open gaan,
dan zul je zeggen:” Hij leeft, ja, ik geloof” .
Vrees niet, dat je Zijn liefde hebt verloren,
Hij heeft het je allang vergeven;
Hij wist immers alles al van tevoren,
Hij stierf voor jou…en jij mag voor Hem leven.