Hij waste de voeten,
van zijn medemens,
niet dat hij zou moeten,
het was zijn eigen wens.

De eenvoud straalde van hem af,
wilde niet op de eerste plaats staan,
vele mensen stonden paf,
hij liet ze in hun waan.

moraal van dit gedicht,
help elkander in dit leven,
dan begrijpt ieder wellicht,
dat het gaat om willen en geweten.

wij zijn allen even veel waard,
verbeeld je maar niets,

zijn naam is "Jezus"
zijn naam is "God"
zijn naam is "Vul maar in"

onze naam is "De mensheid"

Zalig Pasen.

Mieke Belt