Naar de berg Tabor

Jezus,

In de nevels van de tijd
klinkt Jouw heldere stem.
Je roept me om mee te gaan
naar de machtige berg.

Paden vol pijn en 
omwegen vol twijfels
mag ik in de nevels
achterlaten.

Alleen de klokken luidden nog;
getuigen van dit heilige moment.

Aan de top houdt 
mijn kleine, tastbare, wereld
even op...

Om me heen,
zover als de ijle winden reiken,
is de aarde nog slechts gehuld
in stof en zand.

Hier scheiden winden
alles wat van de aarde
naar de hemel reikt.

Hier toon Jij aan ons,
kleine mensen,
hoe de Vader van al wat is
Jou eeuwig Licht laat zijn.


N.a.v. 6 augustus: Jezus op de berg Tabor