De oude man en de mantelzorg

Mijn kind'ren zijn al lang uit huis,
ze hebben een gezin
met kinders in de puberteit,
een grote vriendenkring.
Ze wonen ergens in het land
een eind bij mij vandaan.
Dat komt, ze vonden allemaal
daarginds een goede baan.

Mijn vrouw is overleden
en nu zit ik hier alleen.
Ik kan heel moeilijk lopen
kan niet meer ergens heen.
En auto rijden mag ik niet
van de kinderschaar
'Dat is veel te druk voor jou
er is te veel gevaar.'

Mijn dochter komt zo af en toe
een boodschap voor me doen.
Vlug, vlug, vlug een bakkie troost
en dan een afscheidszoen.
'Ik heb het druk, ik moet nu gaan
de kind'ren komen thuis.'
En ik zoek maar wat afleiding
die vind ik op de buis.

Dan ga ik 's avonds vroeg naar bed,
ik heb het wel gehad.
De t.v. is waardeloos
ik ben het kijken zat.
Ze spraken over mantelzorg,
dan denk ik aan mijn vrouw
Op die t.v., ze kletsen mooi
maar was ik maar bij jou.

Dan voelen we de liefde saam
in het Paradijs
en zijn we weer gelukkig saam
ik wil naar jou op reis.
De kinderen zijn op hun plaats,
ze maken het heel goed.
Ze geven mantelzorg aan mij,
alleen omdat het moet.'

En dan:
Op de rouwkaart staat de tekst
'Onze pa is dood.
De leegte die hij achter laat
is ontzettend groot',
Ze wilden hem nog spreken
maar ja, dat kan niet meer.
De mantelzorg die is voortaan
bij Onze Lieve Heer.