Twijfel

Zondags ben je altijd bij mij
je bent dan vaak aardig te pas
wel geef je aan; ik ben zo moe
ook dat je leven eigenlijk af was.

In de middag breng ik je terug
je schouders zakken weer ineen
ik zie het verdriet in je ogen
het gaat mij door merg en been.

Thuisgekomen komt de twijfel
zal ik je toch weer ophalen
maar jij hebt verzorging nodig
dat blijft je dagritme bepalen.

Gedachteloos zit ik te eten
wat plichtsgetrouw is gekookt
heb even geen zin aan het leven
terwijl van alles door mijn hoofd spookt.

Ik hoop dat je bespaard blijft
dat jij je hele verstand verliest
ik blijf je ondersteunen
respecteer wat jij verkiest.

Volgens jou is er niets
om in dit leven naar te streven
maar ik weet zeker dat Christus' dood
aan ons gaf het eeuwige leven.