Winterse mijmeringen

Rode amaryllissen ademen
nog in de kerstsfeer.
Mijmerend doe ik 
mijn "winterslaap" 
langs het raam...

Wat lampjes en kaarsen
verlichten de donkere dagen.
Hun schuchter licht 
verwarmt mijn ziel en
dansende schaduwen 
glijden stil naar buiten...

Late herinneringen aan
de 98 winters van 
mijn overleden vader
zoeken het pad 
naar "binnen".(*)

En de tijd staat bijna stil...
Kristallen takken snakken
naar wat zonnestralen.
De winter duurt lang.

Doch, Heer, ik vertrouw 
op nog een beetje 
nieuwe kracht, om nog 
wat verder te gaan.

Ik woon op een "warme" 
plek, die gauw weer 
"ontwaken" mag.
Dank U, Heer!

(*) op 8 januari 2021 overleed
      mijn vader.