Het valt niet mee het duister in te lopen
als het licht van hoop zo zachtjes schijnt.
Ja, je wilt geloven en ook hopen
maar hoe te gaan als 't licht verdwijnt? 

Het valt niet mee om zich alleen te voelen
als ook onzekerheid je pad omgeeft.
Als de berichten in je blijven woelen
en weinig licht je flauw omgeeft.

Maar dan de stem die ons blijft zeggen:
'Vergeet het niet, Ik blijf je trouw.
Je mag je handen in de mijne leggen
en met mijn licht beschijn ik jou.'

Ik mag die woorden niet vergeten.
Ook als het licht maar zachtjes schijnt.
Bij elke stap mag ik nog weten
dat deze lichtbron nooit verdwijnt.

Dan bid ik zacht: 'Heer neem mijn hand
en wees mijn licht in 't donkere land.'