Dirigent aan zee - zomer in de Vendée

Aangekomen op de promenade
bij het strand van Saint Gilles Croix de Vie
klinkt er een avondserenade
van aanrollende golven die ik hoor en zie.

Ik hoor die machtige klanken
die dag aan dag doorgaan bij eb en bij vloed.
Heer, ik wil U voor dat zee-orkest danken;
ze geven me iets van tijdloze moed

en blijdschap als was ik weer dat kind van tien,
op Terschelling, bij Hotel Paal 8,
die de zee met kinderogen heeft gezien
en gehoord in haar kracht en pracht.

Ik voel weer iets van toen, ontzagwekkend,
ik hoor het ruisende ritme van de zee,
ik sta op de trap te dirigeren, lachwekkend,
ik voel me Maestro én dominee.

Jammer toch dat staat geschreven:
"en de zee zal niet meer zijn".
Op de nieuwe aarde valt vast goed te leven,
maar genieten als dirigent aan zee is ook fijn.