4 mei 2016

De tijd heelt nog niet alle wonden,
ze trekken sporen door geslachten.
Het Joodse volk zo zwaar geschonden,
de snelle dood, de zwarte nachten.

We staan wel stil, willen gedenken,
maar diepe pijn en eenzaamheid
kunnen weinig troost ons schenken,
het blijven wonden in de tijd.

Heel de familie, nooit gekend
zullen alleen maar namen blijven.
Lege plekken dat nooit went,
enkel maar namen op te schrijven.

Herdenken dat Gods volk van waarde is,
als iedereen geschreven in Zijn hand.
Een 'nooit meer' in de geschiedenis,
een veiligheid voor hen in ieder land.

De tijd geeft nooit wat is genomen.
Maar de herinneringen blijven staan.
Laten we samen van de vrede dromen,
en zo Gods toekomst binnengaan.