Het Anker

rampen, oorlogsleed,
verspreiden zich als een kleed,

over werelds velden en wegen,
over mensen en dieren heen,

bij ieder trauma in iemands leven,
zoek je een veilig baken, zoals een anker,

maar je zoekt en als je dan een anker vindt,
blijkt dat deze los zit, niet vast aan de bodem,

wat doe je dan?, je bidt tot God,
maar God weet het ook niet,

je wacht de tijd af,
waarin je de wonden gaat likken,

en dan op een dag,
gaan de wonden dicht,

er komt een vliesje overheen,
superdun, minder rouw,

maar het blijft pijn doen,
altijd, immer, tot in den dood.

19 oktober 2008