Ik wacht op mijn zoon*

De avond valt...

De purperen lucht 
reikt tot ver
over de velden...

Het wordt koud...
Ik zoek houvast
aan de laatste zonnestralen.

Mijn zoon, 
de hoop op jouw terugkeer
lost zich op in 
verloren nevels...

Het zoeken naar een einde
van een eindeloze oorlog
duurt al veel te lang!

Zal je terugkeren
van het "bevroren" front?
Zal ik jou nog ooit
omarmen?

Aan de "Overkant" 
van de velden
woont een Vrede,
die niet meer breekbaar
en zo onvindbaar is.

Daar, Jezus, waak Jij
over mijn zoon.
Daar zal ik hem ooit
vinden.

* een vertwijfelde moeder in Oekraïne
   een vertwijfelde moeder in Rusland...