Jouw veilige mantel

Jezus,

Ons dorp was de enige wereld,
die ik ooit heb gekend.
Het was omringd door
uitgestrekte akkers,
vol maïs en tarwe en
wiegende zonnebloemvelden.

's Nachts werden we beschermd
door een koepel vol sterren.
Rondom mijn huis
woonde wat bos,
en leefde er stilte,
luisterend naar het vogelvolkje.

Tot de tanks en soldaten kwamen
en de clusterbommen vielen.
Zij deden hun sinistere werk...
Daarna was er hier geen vrouw,
geen kind, geen mens meer...
Vee werd meegenomen,
huizen geplunderd,
waterputten gedempt,
en tarwevelden stonden in brand.

Ons dorp hield op te bestaan.
Ik werd vluchteling in mijn
eigen land.
Waar zal ik heengaan, Jezus?
Zelfs de laatste brug
naar veiliger oorden werd verwoest.

Laat me nu mensen vinden,
die me zullen opvangen 
in mijn angst en pijn.
Geef ons nu mensen,
om samen te bidden voor vrede.
Laat ze ons verbijsterd
en verwoest land niet vergeten!

Leg Jouw veilige mantel
over mijn onzeker bestaan.
Hou me stevig vast,Jezus.
Hou ons stevig vast.
Wees onze Redder in nood!