Na Pasen, voor Pinksteren

Een tijd van vreugd voor hen was ingetreden,
sinds Hij in alle vroegte haar verscheen,
voor Thomas ook had weggerold de steen,
ze voelden zich vereend rond Hem, de reden.

Hoe heerlijk licht leken hun bezigheden,
te weten Zijn aanwezigheid, die scheen
als een beschermend Licht dicht om hen heen,
de dagen vlogen om, sereen, tevreden.

Vol droefheid kondigde zich aan de dag,
dat Hij weer naar Zijn Vader op zou varen,
Hij zou een Trooster zenden, die voorzag

in hun behoeften en zich openbaren
zou, geen nog wist van 't moois dat voor hen lag.
Lang stonden zij daar, naar omhoog te staren....