Haggada

De litrugie wordt klaargezet,
verbeeld in de symbolen.
We trekken uit Egypteland
en blijven jaren dolen.

De plagen achtervolgen ons bestaan,
maar als we ze vandaag benoemen
gooien we ze toch achter ons
en kunnen ze vandaag verbloemen.

De haggada gaat toch haar eigen gang:
vertellingen van vrees en hopen,
het vieren komt ons tegemoet,
we moeten echter zelf wel lopen.

En door het stof en door het feest
komt kanaän ons blijvend tegemoet.
Vergeten wij wat is geweest.
als 't Hallel ons met woorden groet.

Dan klinkt er in het lied halleluja,
de naam des Heren zij geprezen.
Het is de poort waardoor ik ga
en zal dan bij mijn Vader wezen.
j
Zo gaat het feest haar eigen gang,
gevoed door kruiden, brood en wijn.
Zo vieren wij het levenslang,
vergeten zo de angst en pijn.

Zo vieren wij het eeuwen door
met de symbolen als getuigenis.
En Jezus ging ons daarin voor:
'Doe dit tot mijn gedachtenis.'