met ingehouden adem
valt de eeuwigheid
aan kruis en grond genageld
tussen hemel en aarde
diepe duisternis
in de Godverlatenheid,
de schepping zucht
als één man, zwaar beladen
breekt Hij als de zwarte nacht
dragen Zijn woorden
fluisterend over de grens,
wie het wil, die hoort
in het uitgeschreeuwde hart
juicht een verre toekomst mee
inge klumper
 |
"Gouden Veer voor het gedicht van de week" in week 12 | 2007 |
