Jozefs gedachten?

Zwart is de dag, gitzwart is mijn bestaan
verward loop ik achter mijn Jezus aan
'k zie hoe ze Hem aan 't ruwe kruishout slaan
waarom, wáárom toch God moet het zo gaan?

Hij zou toch heersen, heersen als een Vorst?
Ziet U dan niet hoe Hij Zijn lading torst?
Hoort U dan niet hoe Hij daar roept, 'Mij dorst'.

Zie toch! Hij slaat Zijn beide ogen neer
de mensenmassa vloekt en gaat tekeer
en Hij, Hij geeft geen enk'le keer verweer.

Hij vraagt U enkel maar heel fluisterzacht,
vergeef hen Heer, hoor naar Mijn jammerklacht
en dan als laatste, 'Alles is volbracht!'

Ik blijf verward onder Zijn Lichaam staan
ik hoor bedroefd hun 'overwinning' aan
o God, mijn God, waarom moest het zo gaan?

Veel later vond ik troost hier in mijn hart
begreep ik al Zijn lijden, al Zijn smart
'k ben nu niet langer eenzaam en verward.

Want zie! Hij is voor mij door 't vuur gegaan
'k weet nu, Hij heeft daar al Zijn angst doorstaan
en hoe mijn wegen hier ook verder gaan,
dood is niet dood, want Hij is opgestaan!