ondanks
de pracht en praal
waarmee U bent omgeven
een koning waardig
zoekt U de aarde op
gaat wonen bij de mens
zonder uw aanzien
te verhogen
mengt U zich
incognito onder ons
als timmerman

want zoveel houdt U
van de aarde
elk mensenkind daarop
U zaait met meer dan ruime hand
zaden van liefde
op de bouwgrond van ons hart
hoe ruig dat veld ook is
’t valt op een weg
tussen de doornen
maar ook in goede aarde
waar het tot leven komt

in deze dagen van de stille week
waar zelfs de straten
lijken uitgestorven
geluiden van de vogels
weer hoorbaar zijn
komt U in liefde
opnieuw ons tegemoet
fluisterend door
tientallen groene tinten
en lentebloesem
tonend uw scheppingskracht

-------

eeuwen geleden
de laatste dag van stille week
slaat stilte om in stormwind
wordt het –Hosanna-
ingeruild voor - kruis Hem-
laat U daadwerkelijk zien
wat goddelijke liefde is
draagt U op golgotha
als offerlam
de schuldenlast van
heel de mensheid
misstappen ook van mij
wordt zelfs de diepste liefdesband
met God verbroken

angstwekkend klinkt uw stem
vanaf dat gruwelijke kruis
-Vader waarom
laat U mij nu alleen-
buitengesloten uit de band
van uw oneindig diepe liefde

maar op de derde dag
verrijst U uit het graf
manifestatie
van de overwinning
op de dood
waaraan wij allen
onderworpen zijn

U heeft daarmee
in eindeloze liefde
de dood doorbroken
voor elke mensenkind
dat in vertrouwen
zijn leven in uw handen legt
om toe te groeien
naar het beeld
dat U voor ogen staat
toen U mij maakte
geworteld en gegrond
in uw oneindig grote liefde