Maria

 
Maria, moeder, zag het aan
haar zoon, die daar het leven liet.
Schuldig? Zij geloofde’t niet
vermoord, het eind van haar bestaan.

Waar was de boodschap die zij kreeg
dat zij Gods eigen kind mocht dragen?
Daar stond ze, huilend, vol van vragen
teleurgesteld, verscheurd en leeg.

De duisternis viel in, ‘t werd stil
Jezus werd in’t graf gelegd.
Het licht brak door, de steen was weg
de engel sprak, zijn stem was mild.

Maria wist, mijn kind, mijn zoon
is niet voor niets aan’t kruis geslagen
maar om ons lot en leed te dragen
heeft Hij zijn linkerwang getoond.

Meer dan een mens, hij is verrezen
uit een wrede, harde dood.
Dat kind, uit haar moederschoot
is ons tot redder aangewezen.

Hij is als mens tot mens geweest
door een moeder liefgehad
die Hem tot in de dood aanbad
haar zoon, Hij leeft, Hij gaf Zijn Geest.