Niet zien, maar toch geloven!

De stappen die U zette op weg naar Golgotha
Uw lijden voor de mensheid, zo’n wonderlijk gebaar
al was ik er niet bij en zag ik niet Uw leed
dat U het voor ons over had is wat ik zeker weet.

Die zware weg ten leven, de weg naar Calvarie
ik heb het niet verdiend en ik begrijp het niet
al was ik er niet bij en heb ik niets gezien
toch kniel ik bij dat kruis en nader U mijn Vriend.

De wonden in Uw handen, Uw uitroep in die nacht
alles met een doel, U heeft het écht volbracht
al was ik er niet bij toch vloeide daar Uw bloed
Uw liefde voor de mensheid, Heer, het voelt zó goed.

Met zonden als scharlaken, gevangen in de greep
van fouten en gebreken, die ik zo graag vergeet
al was ik er niet bij, toch kom ik nu tot U
U gaf Uzelf als losprijs daar in dat stervensuur.

Al zag ik niet Uw wonden toch weet ik van Uw pijn
‘k geloof: U gaf Uw leven en daardoor ben ik rein
gereinigd door Uw bloed dat vloeide voor de schuld
van ieder mens op aarde, U heeft Gods plan vervuld.


Dit gedicht heb ik geschreven na het horen van het lied I believed He died for me, gezongen door Charles Johnson, de tekst van dit lied zette me even weer stil bij het lijden van Jezus en mijn geloof en zekerheid.