Rabboeni, Heer!

Soms lijkt of alles is verloren;
geen licht meer in de duisternis.
Geen vogel die een lied laat horen,
alleen verdriet en diep gemis.

Zo liep Maria doelloos tussen bloemen
die straalden in het nieuwe licht.
Met haar verdriet, niet te benoemen,
en alle graven leken voor haar dicht.

Wat had ze hier nu nog te zoeken? 
En huilend keek ze in het lege graf.
Alleen een steen en witte doeken.
O namen ze haar nu ook alles af? 

Waar was haar Heer nu neergelegd.
De tuinman die het wist misschien.
Waarom was dit niet tegen haar gezegd?
'Maria, heb je het nog niet gezien?

'Maria,'kllonk daar een bekende  stem.
Verrast zag zij haar Heiland staan.
'Ik ga je voor naar 't nieuw Jeruzalem,
laat mij nu los, raak me niet aan.'

Rabboeni, Heer! 'De vreugd' brak door.
De vogels zongen juichend in de lichte hof
en Jezus' woord kreeg er gehoor.
Maria ging haar weg en zong Gods lof.