hoe zou ik
het steile pad gaan
van vergeving
tussen scherven
tussen leven en sterven

als de schaduw
van het verleden
nog met me danst en flirt
mijn wonden blijft likken
hij hoeft maar te kikken
of ik kruip
in mijn schuld

terwijl hij mijn lucht
smalend vult
en twijfel zaait,
me steeds verwart,
daar waar ik wil vliegen
naar mijn nieuwe hart

moedeloos roep ik:
God, ik kan niet meer !

tot een doorboorde Hand
mijn denken en wil vindt,
ergens op de Via DolorRosa
word ik opgetild

en hoor vrijspraak,
in veilige klanken

genezende woorden van mijn Heer:
welkom thuis, mijn kind

ik kan alleen maar
blijven danken

inge klumper

U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment