Die morgen, ’t was nog zo donker en stil,
reeds drie maal had de haan gekraaid
een mens voelde zich zo eenzaam en kil,
dacht aan Hem die zich had omgedraaid.
Hij had zich staan warmen bij het vuur
toen zijn Meester daar werd voorgeleid
voor Sanhedrin op middernachtelijk uur
onschuldig en met elk recht in strijd.
Toen heeft hij ontkend zijn Heer te kennen
uit angst dat hij zelf zou worden berecht
nooit zou hij aan zijn Meesters ogen wennen
die hem dat verraad reeds hadden voorzegd.
De derde morgen is hij naar ’t graf gegaan
om in stilte te gedenken wat hij deed,
de steen was weg verbaasd bleef hij staan
en aan het voeteneind zag hij het kleed.
En toen die ochtend daar de zon verrees
stond op de afgewentelde steen die haan
symbool van overwinning van angst en vrees,
kraaide de vierde maal,”De Heer is opgestaan!”
Ja, wáárlijk Hij is opgestaan!!!
