gij die draagt een passiekleedje
als de Lieve Heer.
Op uw donkere wangen
zie ik zo vaak traantjes hangen
en kon ik uw hartjes kijken
weke'n smart moet daar niet slijten.
'k Zag u over witte kistjes glijden
uw blaadjes in verdriet verknijpen.
Bij oude graven weer ontluiken
voor een eerste liefde
wie 't hart zich nooit kan sluiten.
Wie gaf u 't bloeien
voor de droefheid der zielen
gij die voor graf en kruis moest staan
en daarom trekt dat paars en purper aan?
Is het omdat uw kopkens lief
zoveel kunnen verzachten bij verdriet?
Voor de kruisdood mocht gij uitbundig bloeien
en daarna gaat men uw kopkens snoeien.
In het nieuwe licht van de paasmorgen
zitten uw zaden van verdriet nog lang verborgen.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.